Wywiady

W darze Ojcu Świętemu


I tom Powszechnej Encyklopedii Filozofii został wręczony Ojcu Świętemu w Roku Jubileuszowym 2000, tom II zaś w 2001. Wręczenie obu tomów nastąpiło w czasie audiencji prywatnej w Rzymie. Tymczasem III tom został ofiarowany Ojcu Świętemu w czasie jego IX pielgrzymki do Ojczyzny na Błoniach krakowskich w formie uroczystej podczas Mszy Św. w czasie składania darów ofiarnych. Na temat tego wydarzenia - rozmowa z o. Prof. Mieczysławem A. Krąpcem, inicjatorem przedsięwzięcia Encyklopedii Filozofii, wieloletnim rektorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Ojcze Profesorze, jakie przesłanie kryje się za uroczystym aktem ofiarowania na ręce Ojca Świętego III tomu Powszechnej Encyklopedii Filozofii?

Dziś jesteśmy świadkami głębokiego zawirowania kulturowego zarówno na świecie, jak i w Polsce. Większość wykształconych na przedwojennych uniwersytetach polskich profesorów i naukowców zajmujących się odpowiedzialnie działalnością humanistyczną, tworzących podstawy kultury naszego narodu, zostało straconych najpierw w niemieckich obozach koncentracyjnych, a następnie strzałem w tył głowy w łagrach sowieckich. Wielu też polskich przywódców duchowych - twórców kultury zostało wywiezionych w głąb Rosji, jak to było w przypadku abp warszawskiego Szczęsnego Felińskiego, zesłanego na Sybir za obronę praw narodu polskiego, ogłoszonego błogosławionym przez Jana Pawła II na Błoniach krakowskich. W miejsce kształtującego się przez wieki chrześcijańskiego światopoglądu została wprowadzona obca, materialistyczna i ateizująca filozofia jako "oficjalna wykładnia formacji intelektualnej polskich elit", co było przyczyną dewastacji kultury polskiej, a czego skutki trwają do dzisiaj.

Dla ratowania polskiej kultury podjęto w ramach Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu inicjatywę opracowania i wydania ośmiotomowej Powszechnej Encyklopedii Filozofii, filozofia bowiem, właściwie uprawiana, jest podstawą ludzkiej kultury, a więc nauki, moralności, twórczości techniczno-artystycznej i religijności. Encyklopedia ta - owoc trudnych, gdyż pionierskich, prac naukowych angażujących wielu naukowców z Polski i ze świata jest wyrazem hołdu dla Ojca Świętego, pierwszego Polaka - Papieża, Piotra naszych czasów, Stróża prawdy o człowieku. To stało się powodem dedykowania narodowi polskiemu na ręce Ojca Świętego całego przedsięwzięcia, oraz publicznego i uroczystego ofiarowania III tomu Encyklopedii na Błoniach krakowskich w trakcie największego w historii zgromadzenia przedstawicieli Narodu polskiego.

Czy Ojciec Profesor mógłby się podzielić treścią tej chwili?

Miałem świadomość doniosłości i historyczności tej chwili. Sytuacja ta przypomniała mi gest Mikołaja Kopernika, który swoje dzieło De revolutionibus orbium coelestium ofiarował papieżowi Pawłowi III jako dar posługi myślenia (1542). Miałem świadomość, że podobny dar posługi odpowiedzialnego myślenia wielu polskich filozofów wraz z tym III tomem Powszechnej Encyklopedii Filozofii składam w ofierze papieżowi Janowi Pawłowi II. Ofiarowując III tom Encyklopedii wyraziłem żartobliwie życzenie pod adresem Ojca Świętego, a także i swoim, byśmy doczekali za życia ukazania się ostatniego tomu. Trzeba bowiem wiedzieć, że jesteśmy już obydwaj w wieku "poborowym". Na co Ojciec Święty uśmiechając się życzliwie pogroził palcem.

Czy uważa Ojciec Profesor, że ten publiczny gest wręczenia Ojcu Świętemu III tomu Encyklopedii Filozofii był okazją do uświadomienia jak ważne i monumentalne dla polskiej kultury naukowej i filozoficznej powstaje dzieło?

Oczywiście! Był to bowiem jeden z celów tego uroczystego i publicznego aktu ofiarowania Powszechnej Encyklopedii Filozofii. Tego typu przedsięwzięcie, które w tysiącletniej historii narodu i polskiego zostało po raz pierwszy podjęte, powinno dotrzeć do świadomości adresata tego przedsięwzięcia czyli Narodu. Ponadto - trzeba też dopowiedzieć - że cały ciężar finansowania tego przedsięwzięcia złożony jest na barkach Narodu, podczas gdy instytucje państwowe mające obowiązek wspierania tego typu badań naukowych, nie rozumiejąc wagi tej pracy ciągle odmawiają wsparcia. Mamy jednak nadzieję, że ten fakt publiczny obudzi lub pobudzi świadomość odpowiednich instytucji państwowych do konieczności troszczenia się o ugruntowywanie polskiej kultury humanistycznej, dzięki której będzie można z nadzieją patrzeć w przyszłość, że będzie to przyszłość życzliwa dla człowieka.

Dziękuję serdecznie za rozmowę.


Katarzyna Stępien

« powrót